Koniec z wypłacaniem przez pracodawcę 140 zł za okulary, które kosztowały 900 zł i limitowaniem częstotliwości refundacji? Nareszcie jest decyzja A. Dziemianowicz-Bąk

(…) Po sześciokrotnym wydłużeniu terminu odpowiedzi na interpelację posłanki Marty Stożek – Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, Agnieszka Dziemianowicz-Bąk, w dniu 7 kwietnia br. (w piśmie znak BM-II.059.1.512.2024, stanowiącym odpowiedź na ww. interpelację), nareszcie zajęła stanowisko w niniejszej sprawie.

Odnosząc się do wniosku o uregulowanie minimalnej kwoty dofinansowania przez pracodawcę zakupu okularów korekcyjnych dla pracowników pracujących przy komputerze, która byłaby dostosowana do aktualnych realiów rynkowych, tj. wynosiła co najmniej 50% kosztów zakupu okularów korekcyjnych lub przynajmniej 500 złotych – Ministra stwierdziła, że to w gestii pracodawcy „pozostaje decyzja o wysokości refundowanej kwoty. Zarówno w przypadku okularów jak i soczewek kontaktowych, ponosi on koszty refundacji jedynie do ustalonego w firmie lub zakładzie pracy poziomu” i że uregulowanie powyższej kwestii w ww. sposób, jest celowym zabiegiem ze strony ustawodawcy, który – „zdając sobie sprawę z różnej kondycji finansowej poszczególnych firm i zakładów pracy, pozostawił pracodawcom dowolność w ustalaniu wysokości refundowanych kosztów”. Podsumowując – A. Dziemianowicz-Bąk stwierdziła, że – MRPiPS „obecnie nie przewiduje nowelizacji ww. rozporządzenia (red.: tj. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1.12.1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe) w zakresie ustalenia minimalnej kwoty dofinansowania zakupu okularów korekcyjnych dla pracowników”. Celem usystematyzowania, podkreśliła natomiast, iż – „zwyczajowo przyjmuje się, że refundacja obejmuje koszt zakupu wymaganych w zaleceniu lekarskim szkieł korekcyjnych wraz z podstawową wersją oprawek niezbędnych do ich osadzenia (po dokonaniu rozpoznania w zakładach optycznych w danym rejonie)”, choć oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby pracodawca wyznaczał w tym zakresie wyższe standardy, niż te określone w przepisach, tj. – ustalił kwotę refundacji kosztów zakupu okularów lub soczewek kontaktowych na wyższym poziomie i np. okresowo waloryzował tę kwotę.

Odnosząc się natomiast do drugiego wniosku posłanki – o wprowadzenia zmian w przepisach dotyczących określenia częstotliwości przysługiwania pracownikowi refundacji kosztów zakupu okularów – ministra A. Dziemianowicz-Bąk, stwierdziła natomiast, że – możliwość uzyskania dofinansowania częściej niż przeprowadzane są badania profilaktyczne pracowników zatrudnionych przy obsłudze monitorów ekranowych (tj. co 5 lat), jest zapewniona w przepisach, a mianowicie – w par. 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30.05.1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy, który „zapewnia możliwość przeprowadzenia badań lekarskich poza terminami wynikającymi z częstotliwości wykonywania badań okresowych i orzekania o możliwości wykonywania dotychczasowej pracy. Skierowanie na takie badania lekarskie wydaje pracodawca, po zgłoszeniu przez pracownika niemożności wykonywania dotychczasowej pracy.” Jeżeli zatem – „pracownik uważa, że przy pracy z monitorem ekranowym pogarsza mu się wzrok, powinien wystąpić do pracodawcy o skierowanie na wcześniejsze badania profilaktyczne. Jeżeli w wyniku takich badań okaże się, że potrzebuje on nowych okularów korekcyjnych, ponieważ te, które posiada nie zapewniają mu już odpowiedniej korekcji wzroku, to w mojej opinii pracodawca ma obowiązek je zapewnić – niezależnie od tego, ile czasu minęło od chwili wpłynięcia do niego poprzedniego wniosku o refundację” – wyjaśniła ministra i podsumowała, że – MRPiPS, również w powyższym zakresie, nie planuje na ten moment, wprowadzania jakichkolwiek zmian w obowiązujących przepisach. Ponieważ – „zagadnienie to jest już w przepisach odpowiednio uregulowane”. (…)